شاید معضلی به نام بافت فرسوده، فرصتی برای توسعه شهری و افزایش سطح امید به زندگی باشد. این درحالی است که برای ورود به این مسیر همکاری مردم و دیگر نهادهای اجرایی ذیربط لازم خواهد بود.

اعتقاد بعضی از کارشناسان و حتی مدیران دولتی و شهری بر این است که بازسازی بافت فرسوده باید شهروند محور باشد. البته برای اینکه پروژه بازسازی بافت فرسوده به صورت شهروند محور اجرا گردد؛ نیاز است که زیرساخت های این امر فراهم شود، چرا که در حال حاضر اجرای این طرح از طریق مردم با کمبودهایی مواجه است. یکی از این زیرساخت ها  ایجاد هماهنگی بین ارگان های مختلف دولتی و شهری است. با همسو شدن ارگان ها مربوطه، بوروکراسی اداری کاهش می یابد و در این صورت زیرساخت های نوسازی و بهسازی شهری فراهم می شود. 

شایان ذکر است که تامین و تجهیز زیرساخت‌های شهری جزو فعالیت هایی نیست که مردم بتوانند انجام دهند، در این زمینه دولت باید شرایط لازم را مهیا نماید. مدیران دولتی و شهری باید اصول اولیه نوسازی را فراهم آورند تا مردم بتوانند نسبت به بازسازی بافت فرسوده اقدام نمایند.

در همین زمینه مدیریت شهری باید یک الگوی مناسب برای نوسازی و بهسازی بافت فرسوده به شهروندان ارائه دهد تا مردم بتوانند از آن استفاده کنند. به همین جهت باید یک همکاری و هماهنگی بین کلیه ارگان ها به وجود بیاید، و به عبارت دیگر باید حلقه هماهنگ کننده ای تشکیل شود.

از سوی دیگر نظر برخی از کارشناسان بر این است که بافت فرسوده( فرسوده از نظر ساختمانی) معمولا بافت بسیار سنتی است. اکثر مردم تمایل به زندگی در همان بافت فرسوده را دارند؛ چرا که افراد ساکن در این نوع بافت ها معمولا از لحاظ اجتماعی زندگی به هم پیوند خورده ای دارند و تمایلی به تغییر ندارند. علاوه بر اینها ساکنان بافت فرسوده به لحاظ شرایط مالی از قدرت چندانی برخودار نیستند و در وضعیت متوسط مالی به سر می برند.

در کنار مسائل مطرح شده باید گفت که جابه جایی و حاشیه نشینی به لحاظ اصول شهری کار منطقی نیست و باید بدون اینکه محل سکونت را تغییر دهیم بهسازی کنیم. ضمن آنکه در بازسازی بافت فرسوده تنها بعد فنی شرط نیست و باید به جوانب اجتماعی این مسئله هم توجه کرد.

اما در هر صورت بهسازی و نوسازی بافت فرسوده مهم است، چرا که وقوع زلزله حتمی است؛ پس باید فکری به حال این مسئله کرد.

گران بودن ساختمان و مسائل اقتصادی از دیگر عوامل عدم بازسازی بافت فرسوده است. پس در بازسازی بافت فرسوده عوامل اقتصادی، فرهنگی و همکاری دولت سه فاکتور اصلی هستند و مسئولان مربوطه باید تمهیدات لازم را در مورد همسو کردن این سه عامل بیندیشند.

فرهنگ سازی و آشنایی مردم با اهمیت ایمن سازی ساختمان در مقابل زلزله از اقدامات اولیه به حساب می آید. شهروندان باید متوجه این امر باشند که با سکونت در ساختمان ایمن امکان حفظ جانشان در مقابل زلزله وجود دارد، به همین دلیل استفاده از مصالح ایمن و استاندارد دارای اهمیت زیادی است. از این رو نهادینه کردن فرهنگ استفاده از مصالح ساختمانی ایمن و جدید و اهمیت بازسازی بافت فرسوده نیاز به فعالیت فرهنگی همه جانبه دارد که متولی آن مدیریت شهری است.

علاوه بر مسائل مطرح شده، فراهم آوردن شرایط اقتصادی در جهت بازسازی بافت فرسوده از اهمیت بالایی برخوردار است، که البته اختصاص تسهیلات بانکی مناسب از جانب دولت یکی از بستر های مناسب به حساب می آید و امری ضروری و اجتناب ناپذیر است.

در نتیجه باید گفت به جای اینکه در مورد بافت فرسوده تنها شعار داده شود، بهتر است با ارائه وام های بانکی با سود پایین، مردم به بهسازی بافت فرسوده تشویق شوند که در این صورت نیمی از مشکلات شهری برطرف خواهد شد.

موضوع قابل توجه دیگر این است که حتی دست اندرکاران پروژه های دولتی هم توجه چندانی به بحث ایمنی ندارند چرا که بعضی از  ساختمان های جدید عمومی هم ایمن نیستند و نیاز به بازنگری دارند. در این ساختمان ها باید بهسازی لرزه ای انجام شود که این امر می تواند توسط شرکت هایی که مورد وثوق دولت هستند، صورت پذیرد.